Cuant ch'a si vâ via di ciasa,
par maridassi,
o doma par gambiâ pais,
al è coma ch'a si sonciàs
una planta o un flour
a fil di ciera.
Ma cul timp
a no si pos fermâ la menada,
ch'a sburta da sot li radis.
Cussì,
a son i recuarts dai poscs,
indulà ch'a si a passat
la 'zoventut.
A no si pol stropâ la nostalgia
o fraciala ta un ciantòn dal cour;
ogni tant a ven parzora
e chèl sintimint
al è cussì fuart,
ch'a fâ comovi
e tornâ indavour cul timp.